Czyli opowiadanie z odmĂŞtĂłw dysku twardego. WziĂŞÂło udziaÂł w konkursie szkolnym, bodajÂże... na opowiadanie wÂłaÂśnie o takiej tematyce. Have fun!

"ZnalazÂłem wehikuÂł czasu"


"rok 2345 - Wielki Imperator jednoczy narody Europy, tworzÂąc TotalitarnÂą UtopiĂŞ.
  rok 2350 - powstaje Partia HeretykĂłw,celem obalenia wÂładzy Imperatora
  rok 2360 - morderstwo Imperatora, do wÂładzy dochodzÂą Heretycy; poplecznicy WÂładcy desperacko prĂłbujÂą przej¹Ì wÂładzĂŞ i wprowadziĂŚ dawny, totalitarny ustrĂłj. "
                                                                                                                                           Kalendarium Totalitarnej Utopii.

KiedyÂś... u boku NajwyÂższego... byÂłem bogaty, powaÂżany. Tak... A teraz? Przez tych psubratĂłw musze spaĂŚ w tej  brudnej chacie... ÂŻona mnie opusciÂła... na rzecz tego parchawego Heretyka!
- Nie mó¿dÂż juÂż Harris, tylko wstawaj! - powiedziaÂłem sam do siebie. OdrzuciÂłem brudnÂą i derkĂŞ i ubraÂłem siĂŞ.  Nagle w "otworze wyjÂściowym" mojej nory pojawiÂła siĂŞ gÂłowa mojego starego kumpla - Johna.
- Wstawaj stary ! Czas na szperanie! - powiedziaÂł wesoÂło.
Owo "szperanie" by³o... jakby to uj¹Ì... czasem, w którym wszyscy zdrowi ludzie z tych slumsów wyruszali na pobliskie wysypisko smieci i szukali czegoœ przydatnego. Czasami znajdowa³o siê ró¿ne "cuda-wianki" od wy¿artych przez mole kaftanów roboczych po dziwne skomplikowane urz¹dzenia.
Zarzuciwszy na siebiĂŞ pikowanÂą kamizelĂŞ wyszedÂłem na kolegÂą. Po drodze jak zwykle John ktĂłry podobnie jak ja, byÂł poplecznikiem Imperatora, mĂłwÂł jakby to byÂło dobrze bez tych HeretykĂłw...
- Jakbym móg³ cofn¹Ì czas, na pewno ochroni³bym Imperatora w³asnym cia³em przed tym pociskiem... A tak wogóle, to czym go zabili ? Bo tyle co z tego pamiêtam to to, ze ca³¹ czaszkê Mu rozsadzi³o.
- Ja widziaÂłem oÂślepiajacy bÂłysk... Moze mordeca strzelaÂł z plazmĂłwki ? Z resztÂą po jakiego grzyba siĂŞ nad tym rozwodzic, kumpel ? Czasu nie cofniesz...
- A moÂże jednak ? CzÂłowieku, technologia idzie caÂły czas do przodu! Wiemy co raz wiĂŞcej i ...
- Daruj sobie John... - urwa³em - Nawet jeœli podró¿e w czasie s¹ mo¿liwe...
- To co?
- SÂłyszaÂłeÂś o takim czymÂś jak paradoks dziadka? Cofasz siĂŞ w czasie, jak przez przypadek zrobisz cos wÂłasnemu dziadkowi przed poczĂŞciem swego ojca to "bach" i ciebie nie ma.... Znikasz...
-Przestan chrzaniĂŚ Harris... PomarzyĂŚ sobie nawet nie moÂżna... A w tych czasach to wÂłaÂśnie marzenia sÂą jedyna osÂłodÂą brutalnego zycia.
Kiedy John przestaÂł mĂłwiĂŚ, byliÂśmy na miejscu. Niewiele myÂślÂąc zanurzyÂłem rĂŞkĂŞ w pierwszej z brzegu stercie. Stary but, butelki, szkÂło... nic wartoÂściowego. Nagle w oczy rzuciÂł mi siĂŞ jakieÂś urzÂądzenie w prostokÂątnym ksztaÂłcie, wielkoÂściÂą dorĂłwnujÂące maÂłej niszczarce do papieru znalezionej przez Johna kilka miesiĂŞcy temu.   PopĂŞkana obudowa ustrojstwa odsÂłaniaÂła masĂŞ ró¿nokolorowych kabl,  poprzyczepianych do konkretnych punktĂłw na ciemnozielonej planszy zdobnej w srebrne smugi. ObracajÂąc przedmiot w rĂŞkach, dojrzaÂłem napis WehikuÂł czasu. ZobaczyÂłem tez, zdrapanÂą w poÂłowie etykietkĂŞ naklejonÂą na obudowĂŞ. DoczytaÂłem siĂŞ tyle, Âże naleÂży pomyÂśleĂŚ sobie wydarzenie do ktĂłrego chce siĂŞ wrĂłciĂŚ i nacisn¹Ì przycisk. RozeÂśmiaÂłem siĂŞ.
- Czego zĂŞby suszysz, stary? ZnalazÂłeÂś coÂś ciekawego ?
- Patrz na to - trzĂŞsÂąc siĂŞ ze Âśmiechu podaÂłem mu urzÂądzenie.
-  Ale jaja! Zobacz tutaj ! Heinchaci Project ! Jeden z najwiĂŞkszych pionierĂłw technologicznych na tej planecie!
- Co ty gadasz, John! NapisaÌ to ja te¿ umiem! Przeciez to jakis zart jest! No patrz!- to rzek³szy wcisn¹³em czerwony przycisk. John gapi³ siê z otwartymi ustami.
- I co ? Nic siĂŞ nie staÂło!
Nagle usÂłyszaÂłem gÂłuchy pisk i... CiemnoÂśc.
  LeÂżaÂłem na jakimÂś stole, siedzÂąc obok Johna. Obydwoje mieliÂśmy na sobie uniformy PoplecznikĂłw. BolaÂła mnie gÂłowa. RozejzrzaÂłem siĂŞ... Audytorium Imperialne! Nie moÂżliwe... CÂżyÂżby wechikuÂł zadziaÂłaÂł ?
-John... - tyrpn¹³em siedz¹cego obok kolegê. - który mamy rok ?
- Dwa tysiÂące trzysta szeœÌdziesiÂąty... dobrze siĂŞ czujesz, stary ?   
- Taaak.. tak. Dobrze... Tylko muszê... siê przewietrzyÌ... - wsta³em z krzes³a i skierowa³em swe kroki na taras. Wychyli³em g³owê przez okno i zaczerpn¹³em powietrza.
Cofn¹³em siê w czasie... Nie do wiary...
KÂątem oka zauwaÂżyÂłem mojÂą ÂżonĂŞ... caÂłujÂącÂą siĂŞ w kÂącie z.. innym! Od kilku lat wiedziaÂłem, Âże mnie zdradza ale ten widok byÂł nie do zniesienia...
MĂłj mĂłzg spiorunowaÂła myÂś - jezeli to jest prawdziwy uniform to w za pazuchÂą pÂłaszcza znajduje siĂŞ maÂły pistolet plasmowy z tÂłumikiem...
SprawdziÂłem. Jest... Moja dÂłoĂą gÂładko ujĂŞÂła rĂŞkojeœÌ. CelujĂŞ...  ZabijĂŞ ich...
- On ma broĂą! Sabotarzysta! - zawoÂłaÂł gruby gÂłos straÂżnika
- Paralizatorem go!
Nagle poczuÂłem jak dwie igÂły wbijajÂą mi siĂŞ w Âłopatki. Przez miedziane w³ókna ³¹czÂące je z generatorem, przepÂłyn¹³ prÂąd. NagÂły skurcz miĂŞÂśni spowodowaÂł ze moje ramiĂŞ trzymajÂące spluwĂŞ  wyprostowaÂło siĂŞ, przez co wyglÂądaÂło jakbym celowaÂł prosto w gÂłowĂŞ Imperatora!
Koleja dawka energi elektrycznej spowodowa³a, ¿e w gwa³townym skurczu nacisn¹³em spust. Zobaczy³em tylko nag³y b³ysk, po czym powali³o mnie na ziemiê kilku stra¿ników. Straci³em przytomnoœÌ.
ObudziÂłem siĂŞ w celi. Wilgotne, ÂśmierdzÂącej, zimnej... SpojrzaÂłem na drzwi... ZamkniĂŞte na 10 spustĂłw... W takich celach zamyka siĂŞ tylko mordercĂłw... Czy ja... ?
Zorientowa³em siê, ze w celi jest w³¹czony telewizor.
"WstrzÂąsajÂące wieÂści - Imperator zamordowany! Szaleniec obecnie jest uwiĂŞziony. TrwajÂą narady ..."
Zimny pot zroszyÂł mi czoÂło... SchowaÂłem twarz w dÂłonie...
ZnalazÂłem wechikuÂł czasu... MogÂłem wiele zmieniĂŚ... GĂłwno zrobiÂłem...

Koniec