obiecywałeś w sobotę ciąg dalszy... Czekam...

Nieopodal w krzakach coś trzasło - trzasnęło

Przecisnąłwszy - przecisnąwszy

Zaszeleściło złoto.  - zawsze byłam przekonana, że złoto raczej miło brzęczy, dźwięczy bądź dzwoni, o szeleszczącym nie słyszałam

- Słyszałeś o morderstwie ? Tak, dokładnie, tym w lesie Yiej. Sławny handlarz, Rdemir Krasiv, został zamordowany razem z ochroną. O dziwo, to nie był rabunek. Prawdopodobnie, żaden z towarów nie zniknął. Czuję w tym rękę wyznawców Starej Wiary.  - słów kilka:
1. skoro jest wojna, to wszyscy regularnie się mordują, więc nie dziwota
2. co oni, kurde, satelitę mają i GPSa w komórkach? Przecież skoro Avelin był w jakimś bliżej nieokreślonym pierdziszewie dolnym polując na niewiernych i czym prędzej zmierzał do Inkwizytorium, to raczej nie oglądał wiadomości, siłą rzeczy. Warto byłoby, moim zdaniem wtrącić jakiś fragment, że np., wracając Avelin znużony podróżą wstępuje do jakiejś karczmy na spoczynek i podsłuchuje rozmowę chłopów, no nie wiem, coś takiego, albo, że handlarza oczekują od dłuższego czasu i że nie mogą się doczekać i spekulują, co się mogło stać. Jeden może powiedzieć, że pono słyszał, że łobuzy jakieś po łbie mu nakładły i usiekły, albo, że zwięrzęta go rozszarpały. Jeśli zakładasz, że to była publiczna informacja, o której wiedzą WSZYSCY, nawet martwe króliki, to Inkwizycja, czy jakakolwiek inna władza nie będzie miała ŻADNEJ pewności, że to nie był napad rabunkowy, bo jeśli ciało znaleźliby chłopi, a tak najprawdopodobniej by było, to sami zrabowaliby wszystko, co można, bo przecież się przyda. Jest wojna i wszyscy są biedni... Chyba że ciało znalazł jakiś możny, to raczej posprzątanoby zanim chłopi by się wywiedzieli, żeby nie przyszło im do głowy wyemigrować. Wtedy Avelin musiałby być jasnowidzem...
3.A jeśli to byłaby Stara Wiara, cóż, rozczaruję Cię, nawet najszlachetniejsze strony potrzebują funduszy na prowadzenie wojny, więc coś tam by uszczknęli. Idąc dalej za kasą - skąd Inkwizytor wiedział, że nic nie zginęło?
4. Swoją drogą to ci żołnierze to jakaś amatorszczyzna, skoro kupiec taki znany, to lepiej powinien sobie ludzi dobierać...

Prosiłeś o komentarz. Ogólnie ciekawa jestem, co będzie dalej. Rozważ to, co Ci napisałam, nie bierz tego specjalnie do siebie, bo możliwe, że w dalszej części fabuły jest coś, co rozwiewa wszystkie moje wątpliwości a o czym jeszcze nie wiem I czekam na więcej

EDIT:
Swoją drogą, część z upiorem wyszła dynamicznie, jest to duży plus.

Ostatnio edytowany przez kapadocja (2010-10-11 20:25:02)

Epizod drugi

  W karczmie było duszno. Cholernie.
Rybałt, stojący na krześle uderzył w struny. Z jego gardła wypłynął nie miły dla ucha dźwięk, przypominający nie oliwione od wieków drzwi.
  Avelin siedział przy stole naprzeciwko swego nowego towarzysza. Był to wysoki, zarośnięty mężczyzna, odziany w białą koszulę, spiętą grubym na dwie pięści, bogato zdobionym pasem.
Do nogawki czarnych spodni przypięty był długi puginał w pochwie. Barbarzyńca ze Wschodnich rubieży bawił się ciężkim buzdyganem.
   
Tri martolod yaaaauuaaank, traaalalalalalala
   Tri martolod yaaaauuuaank, i von ge! vijajin!

- Zatem... w czym mam panu pomóc? - zapytał wreszcie barbarzyńca, odkładając kufel.
- CO?! Nie słyszę, przez tego cholernego wyjca!
- W CZYM MAM PANU POMÓC ?!
- KTO SZCZY ?! - Twarz Malfara przybrała zdziwiony wyraz.
- NIKT NIE SZCZY... W CZYM MAM PANU POMÓC?
   
Beteg an Douar Nevez, gê!
   Beteg an Douar Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeveeeeeeeeeeeez

- NIE ROZUMIEM!
- W CZYM... ahh, ku*wa!- barbarzyńca dopił resztki trunku...
   
I nieeeechaaaaaj taaaaaaa staaaaraaa pieeeeśń
    w sercaaaaach znóóóów...

... i cisnął kuflem prosto w trubadura. Impet rzutu sprawił, że śpiewak runął na podłogę razem ze swą lutnią. Trzask i brzdęk łamanych strun.
- Nieeeeee! Moja lutnia!!! - krzyknął rybałt - Nieee... !!! Psia mamunia moje plecy!!! Przeklęty barbrarzyńca!!! Rurik, Truss, dołóżcie mu!
Na tą komendę, dwoje wysokich mężczyzn wstało i podeszło do stolika Avelina i Barbarzyńcy.
„Zaraz to się skończy lańskiem...“
- Jak śmiałeś skrzywdzić najsłynniejszego barda w okolicy, śmierdzący prymitywie ?! - zagrzmiał ochroniarz.
- Odejdź ode mnie, bo wali ci z pyska. Zbiera mi się na wymioty!- Człowiek Wschodu siedział niewzrószenie, nie okazywał żadnych oznak strachu. O ile w ogóle go czuł.
„Nie rób tego... proszę cię“ Avelin spojrzał błagalnym wzrokiem na swego kompana, gdy podszedł drugi olbrzym.
- Osz ty! Zaraz rozkwaszę ci mordę! - dryblas zamachął się, przygotowując się do zadania prawego prostego. Barbarzyńca szybko zszedł z lini ataku, chwycił za nadgarstek, szarpnął w kierunku ciosu, wytrącając wielkoluda z równowagi. Szybki cios w potylicę, stęk bólu.
Avelin zdąrzył przejąć inicjatywę. Wstał i błyskawicznie kopnął napastnika w krocze. Dryblas zaklął plugawie i upadł na ziemię.
- Panie Avelin, to nie jest najlepsze miejsce... - powiedział Człowiek Wschodu
- Racja, zmiatajmy z tąd.

                                                     ***
  Będąc zdala od karczmy i ogólnej zadymy, obydwaj poczuli się bezpieczniej. O ile w Bejal można się czuć bezpiecznie.
   Szli uliczką rozświetloną kagankami umieszczonymi na słupach. Avelin zapytał :
- Znasz swoją role ? Mówiono ci o misji ?
- Nic nie wiem. Na posterunku kazali mi czekać na pana Avelina.  Tyle. Właśnie o to chciałem zapytać w tej zaplutej tawernie.
- W lesie Yiej, znaleziono mnóstwo trupów. Spośród nich rozpoznano Rdemira Krasiva, znanego kupca i jego ochronę. Ciała znalazł borowy. Tak jak większość leśników, jego pracę kontrolowała Inwizycja. Posłał swojego syna do najbliższego przyczółku Inkwizytorów. Przybyli w błyskawicznym tempie. Hehe, tak jak każdy Wojownik K’hala. Sprawdzili miejsce.
- Nic dziwnego, jest wojna, nie ? Grabierze są na porządku dziennym. - Barbarzyńca zaskakiwał Avelina spostrzegawczośćą.
- Tak. Ale z tamtąd nic nie zginęło. W czasie przeszukania wozu przez inwizytorów, znaleziono spis towarów. Porównano z obecną ilością. Wszystko sie zgadzało. To jest dziwne.
- Nic, a nic nie zostało ukradzione ? Nawet borowy nic nie podprowadził ?
Avelin zaśmiał się.
- Ha, spróbowałby. Przesłuchali go z użyciem Inkwizytorskich sztuczek. Nie ma bata, żeby coś zataił.
- A skąd dowiedziałeś się o tym ? Tak, z ciekawości pytam.
- Od wieśniaków. Kiedy wracałem z... no... nie ważne z kąd, rozmawiałem z karczmarzem w pewnej mieścinie, niedaleko Bejal.
- Dobrze... więc jaka w tym moja rola ?
- Powierzono mi śledztwo. Ty mi w tym pomożesz. W końcu zapłaci ci zato Inkwizycja, no nie?
A oni nie skąpią grosza. Wiem coś o tym.
- No taaaak... Jest pieniądz, jest zadanie.
- Świetnie że się rozumiemy panie... ach, nieznam twego imienia Barbarzyńco...
- Temot z Plemienia Niedźwiedzia.
Minęli skrzyżowanie ulic, zatrzymali się pod gospodą „Tam, gdzie K’hal nie patrzy“
- Temocie, co sądzisz o odpoczynku ? Może przegadamy naszą sprawę w jakimś cieplejszym miejscu ? Zimno się robi.
- Jestem za, panie Avelin.
                                                                ***
W tej tawernie było pusto. Gospodarz bez większych problemów wynajął kompanom miejsce na nocleg.
Avelin i Temot usiedli przy dębowym stole.
- Plemię Niedźwiedzia powiadasz ?
- Nie inaczej.
- Jak na człowieka ze Wschodu całkiem nieźle mówisz we Wspólnym, przyznać muszę.
- Moje plemię zostało wcielone do Cesarstwa zanim jeszcze się narodziłem. Misjonarze prężnie działali - nauczali o K’halu, uczyli Wspólnego, czytania, pisma. Jednak, pozwalali nam zachować tradycje. W bardzo wąskim tego słowa znaczeniu. Kazali nam zapomnieć o starych obyczajach, o Przodkach. Jedyne co pozwolili nam zostawić dla potomnych to strój. I broń, przekazywaną z pokolenia na pokolenie.
- A mówi się, że wy tacy prości jesteście, Wschodni. Taki sztywny wzór rządzi umysłami, że jakoby każdy z poza Cesarstwa to agresywny cham, prostak i wogóle prymityw. Ty jakimś cudem łamiesz ten archetyp barbarzyńcy. Dziwi mnie to.
- W wieku piętnastu lat, ja oraz moi rówieśnicy zostaliśmy wezwani do wojska. Tam służyłem, kilka lat. Dorastałem wśród „cywilizacji“ jak to ładnie mówicie. W wolnych chwilach robiłem porzytek z umiejętności czytania w waszym alfabecie - wertowałem różne pisma, w barakowych bibliotekach.
- Biblioteka w barakach ?! Żołnierz ma zabijać, a nie recytować sonety, czy odpowiadać na wyrywki z literatury, wydaje mi się.
- Źle się panu wydaje.
- No cóż, w wojsku byłem tylko jako zakładnik, więc co ja tam mogę wiedzieć - uśmiechnął się Avelin. 
- Jak to ?
- Ehh, długo by opowiadać. Swoją drogą - późno jest, Temocie. Czas spać. Jutro z rana wyruszamy w kierunku Yiej.   

                                                                   ***
   Przywitał ich wysoki Inkwizytor razem z kilkoma jego wspólnikami, i małym gnomem - skrybą, w pośpiechu notującym na skrawku koźlej skóry.
- Witajcie, Avelin Malfar, jak sądzę ?
- Tak, to ja. Barbarzyńca obok to mój kamrat, Temot z Plemienia Niedźwiedzia.
Człowiek Wschodu pokłonił się.
- To do dzieła. Czyńcie co musicie. - powiedział Inwizytor.
  Avelin podszedł do ciał. Omiótł wzrokiem miejsce zbrodni. Zajrzał do wozu, popatrzył na ciała. Stwarzał pozory że coś robi. Sam nie wiedział, jak się zabrać za śledztwo...
Temot uklęknął nad bezgłowym ciałem. Przyjżał się miejscu, gdzie szyja łączy się z czerepem.
- Idealne cięcie zachodniej szabli. Śmiem twierdzić, że napatnik, bądź napastnicy byli niezłymi szermierzami. Barbarzyńca wstał, przyjżał się tym razem wojownikowi z przebitym gardłem. Wodniste oczy patrzyły się beznamiętnie na Temota, gdy ten wyciągał bełt zanurzony w krtani.
- A to ? Hmmm, takie bełty... robi się tylko w Delvelr. Odpowiednio wywarzone, idealnie pasują do perfekcyjnych krasnoludzkich kusz. Które są cholernie drogie, w przeliczeniu na wasze monety.
Avelin był pod wrażeniem wiedzy Temota. Sam nawet nie wiedział, że na zachodzie wogóle używa się szabel.
- Panie Malfar... Rdemir był wyznawcą K’hala ?
- Na to wygląda - Avelin przykucnął przy ciele kupca, wziął w rękę mały amulet Oka. - Zaraz!
Avelin wyciągnął zza pazuchy przeźroczysty płyn, polał nim wisiorek. Ciecz z głośnym sykiem odparowała, zostawiając przez chwilę w powierzu białą chmurkę.
- Co to znaczy ? - zapytał Temot
- Nie poświęcony w Świętej Wodzie. Nie mógł chronić przed pogańskimi czarami.
- Sugerujesz... Użycie magii ?
- Można to sprawdzić.
Avelin na chwilę zanurzył rękę w kępie traw. Po chwili znalazł to czego szukał.
- Liść Teg-hal. Uczyli mnie tego Biali Magowie, gdy miałem szkolenie, w inwizytorium.
Malfar roztarł liść w dłoniach. Roślina pozostawiła na nim lepki płyn. Zawsze gdy ktokolwiek w promieniu dziesięciu sążni użył magii, powstawało tak zwane zjawisko „Magicznego Pyłu“. Nadmiar many użytej w celu rzucenia czaru przybierał postać niewidzialnych bryłek, wielkości ziarnka piasku. Tak zachowana, unosi się w powietrzu przez nawet miesiąc. Jednym ze sposobów wykrycia owych bryłek, świadczących o obecności magii, było właśnie wydobycie soku z Liścia Teg-hal. Osadzały się one na płynie, świecąc po tym na żółto.
Avelin jednak nie zauważył charakterystycznych błyszczących punkcików na soku.
Wytarł dłonie w białą chustę.
- Nic. Nikt nie użył tutaj magii. Więc - napastnicy mogli być przywołani, więc wykluczamy tu istoty magiczne. - błysnął Avelin.
- Aczkolwiek nie wszystkie, Panie Malfar. Nie wszystkie demony wymagają przywołania. Niektóre po prostu służą czarownikom, wykonują czynności wedle ich woli. Po takich może nie zostać żaden ślad.
- Co wy o demonach gadacie ? Może to był po prostu napad, zamach na życie kupca! - wtrącił Temot.
- Twierdzisz że tacy zabójcy odmówili by sobie kradzieży ? Wziąć pare miedziaków do kieszeni? Nic nie zginęło. A demonom, z tego co wiem nie potrzeba pieniędzy.
- Dobrze, ale poco mieliby zabijać kupca ? Żeby później go nie okraść ? Nie mieć żadnych korzyści materialnych ?
- Rdemir był niezłą szychą. Miał wpływy, a także dobry kontatk z Inkwizycją. Możliwe, że ktoś chciał go wyeliminować, żeby Inkwizycja straciła ważnego sprzymierzeńca.
- Skoro taka z niego szycha... To dlaczego wynajął sobie takie niemoty, żeby go chroniły ? -zapytał Temot.
- Niemoty ? Zobacz - Malfar obrócił truchło wojownika i wskazał na rozdarty rękaw. Na ramieniu był wytatuowany wąż owinęty wokół miecza. Znak wojowników z Wyżyn Otmaniskich.
- Otmani... Cokolwiek to było, nie mogła by to być zgraja pogańskich plebejuszy z szablami. Takich zabiliby pierdnięciem. 
- Także... musieli to być wyszkoleni wojownicy - w co wątpię, Stara Wiara nie ma na tye funduszy by takowych wynająć, armia pogan składa się z hord plebsu, przeniknionych nielicznymi fachowcami. Dlatego też istnieje możliwość... iż był to... demon...
- To nie wróży za dobrze...  - powiedział Inkwizytor.
Avelin zaklął w myślach

Przypis :

Piosenka barda to staro-bretońska szanta żeglarska "Tri Martolood" , wykonywana przez różnych twórców - (Shanoon np.) Nie roszczę sobie do niej żadnych praw. Jest w pełni własnością jej twórcy.

Następna część... tak jak zwykle - w najbliższym czasie

litości , nie mam worda ! ^ ^
W starożytnym Rzymie, barbarzyńcą nazywano kazdego z poza terenu kraju. (Oprócz Greków) i właśnie w takim kontekście chciałem to ująć.
Chciałbym również dowiedzieć się coś o moim stylu, podoba się , czy nie ? A także o prowadzeniu narracji, żeby wiedzieć co ewentualnie poprawić ?

Nie wiem, czy ktoś się tym interesuje, ale z powodu zawodów, kontuzji, wnerwienia, szkoły i przygotowań do konkursu literackiego, epizod trzeci pojawi się z pewnym poślizgiem. Nawet sporym.