Prehistoric Era (Era Starszych Ras)
Jest to okres trwający od roku 10,000 BR do 3500 BR. Linia czasu dzieli się na dwie ery, BR i AR, które oznaczają po prostu Before Rising i After Rising. Rok 1 AR oznacza tu początek rebelii ludzi przeciwko imperium Orgoth (o tym czym jest Orgoth będzie nieco później, gdyż na kartach historii pojawiają się dopiero w roku 600 BR). Ale wracając do omawianej ery - na jej początku formują się państwa najstarszych ras zamieszkujących Immoren. Plemiona elfów jednoczą się tworząc Imperium Lyoss, natomiast trzynaście krasnoludzkich klanów lokuje miasto Ghord, które później staje się stolicą Rhul, państwa krasnoludów. W tym samym czasie rozproszone plemiona wiodących koczowniczy tryb życia ludzi odnajdują w starożytnych ruinach Icthier księgę "The Canon of the True Law", która początkuje powstanie kultu boga Menoth'a. Wkrótce wokół ruin Icthier, a także w okolicach Czarnej Rzeki i Doliny Morrdh zaczynają się osiedlać kolejne plemiona dając zaczątki ludzkiej państwowości. W roku 4000 BR następuje zniszczenie Imperium Lyoss w wyniku eksplozji urządzenia o nazwie "Most Światów", które miało umożliwiać podróże międzyplanetarne. Po tym wydarzeniu na miejscu upadłego imperium powstanie inne elfickie państwo - Ios. Pod koniec ery następuje stopniowy wzrost pozycji ludzi, natomiast smok Toruk (przyszły władca Imperium Cryx'u) tworzy swoje potomstwo.

Warlords Era (od około 2800 BR do 2045 BR)
W tej erze powstają kolejne państwa ludzi zaczynające toczyć ze sobą walkę o wpływy. Poza dalszym wzrostem potęgi ludzi nie miały tu miejsca żadne ważniejsze wydarzenia.

Thousand Cities Era & the Rise of Morrow (1930 BR do 664 BR)
Za początek tej ery uważa się narodziny bliźniąt - Morrow'a i Thamar, którym w późniejszych latach udaje się osiągnąć status bogów. Powstają kulty czczące nowych bogów tworząc tym samym konkurencję dla kościoła Menoth'a. Jest to także okres tzw. Tysiąca Miast, kiedy to powstaje mnóstwo ludzkich, niezależnych od siebie osiedli. Wkrótce jednak niektóre miasta zdobywają przewagę nad resztą i zaczynają podbój sąsiadów, tworząc państwa takie jak Imperium Khardów, czy Królestwo Tordoran. W roku 1000 BR Toruk zostaje wypędzony z kontynentu przez swoje potomstwo i osiedla się na Archipelagu Scharde, gdzie w przyszłości pod jego przewodnictwem powstanie Imperium Cryx'u.
W roku 743 BR ma miejsce przełomowe wydarzenie - zostaje zbudowany pierwszy działający silnik parowy.

Orgoth Occupation Era (600 BR do 201 AR)
Wraz z początkiem ery do zachodnich wybrzeży Immoren przybijają okręty Imperium Orogth, przybyszów z nieznanych rejonów Caen, którym przewodziła rasa Trollkinów wspieranych przez Ogruny i Gobliny. Orgoth rozpoczyna podbój miast ludzi, jednak nie napada na Rhul i Ios. Współcześnie część ludzi ma żal do krasnoludów, że te pomimo wcześniejszych dobrych kontaktów nie udzieliły im pomocy, co więcej często handlowały z najeźdźcami (z tego powodu nazywano ich kolaborantami). Wszytko to zostało im jednak wybaczone za ogromną rolę jaką odegrały w późniejszej rebelii, która doprowadziła do obalenia władzy Orgoth'u.
Ludzkość znajduje się pod okupacją przez blisko 600 lat szykując się do zorganizowania rebelii. Walki wybuchają w roku 1 AR za sprawą organizacji Iron Fellowship, która w roku 7 AR zostaje zniszczona przez wojska Orgoth'u. Przełom ma miejsce w roku 26 AR kiedy to alchemik Olivier Gulvont tworzy pierwszą działającą broń palną, a następnie w roku 80 AR gdy alchemicy z Llael’skiego zakonu "Golden Crucible" wprowadzają do seryjnej produkcji strzelby z zamkiem skałkowym. Dzięki nowej broni ludzie zaczynają odnosić pierwsze zwycięstwa nad okupantami, wciąż jednak wizja wolności jest odległa. Sytuacja ulega zmianie w roku 160 AR kiedy zawiązane zostaje Żelazne Przymierze mające jeden cel - wypędzić Orgoth tam skąd przybyli. W roku 177 powstaje pomysł zbudowania Kolosów, parowych machin wojennych będących protoplastami późniejszych warjacków. Pierwotnie budować je mieli Khardowie, jednak po odkryciu fabryk przez Orgoth prace zostały przekazane krasnoludom z Rhul, które w spokoju mogły dokończyć prace. Również ludzie z miasta Caspia budowali Kolosy w tajnej fabryce, by wreszcie w roku 198 AR rozpocząć wielką ofensywę z użyciem nowej broni. Kolosy okazują się strzałem w dziesiątkę, odzyskane zostały ogromne terytoria, by wreszcie w roku 201 AR całkowicie wypędzić Orgoth z powrotem za morze. Co prawda część Trollkinów, Ogrunów i Goblinów pozostała w Immoren, lecz nie stanowiąc już zagrożenia dla ludzi część z nich rozproszyła się po kontynencie wiodąc koczowniczy tryb życia, a reszta postanowiła "ucywilizować" się i znaleźć swoje miejsce wśród ludzi (co najlepiej udało się podrasie Goblinów zwanej Gobberami oraz tej części Ogrunów, która zamieszkała wśród krasnoludów i obecnie ma reputację bardzo honorowych oraz skutecznych ochroniarzy). Tak czy inaczej era okupacji dobiegła końca.

Nowożytność (era Żelaznych Królestw)
Nowy porządek ustalono w roku 202 AR poprzez uchwalenie Traktatu z Corvis na mocy którego utworzono cztery niepodległe Żelazne Królestwa - Cygnar, Khador, Ord i Llael. Pokój trwa do roku 242 AR kiedy to ma miejsce pierwsze powstanie Trollkinów, które zostaje jednak stłumione prze wojska Cygnaru i Llael. Następnie w roku 250 AR Khador łamie postanowienia Traktatu z Corvis i najeżdża na Ord i Llael, jednak po siedmiu latach zostaje pokonany dzięki wsparciu Cygnaru dla swoich mniejszych sąsiadów. W tym samym czasie wybrzeża Immoren zaczynają nękać najazdy wyspiarskiego Imperium Cryx'u rządzonego przez smoka Toruka. Jego wpływ na ludzi zamieszkujących wyspy Scharde sprawił, że stali się podobni do niego - przesiąknięci złem i posiadający władzę nad nieumarłymi. Po dziś dzień pochodzący z Cryx'u necrotechowie tworzą groteskowe mieszanki ludzkiego ciała i maszyn, które sieją postrach wśród ludzi zamieszkujących kontynent. Cryx nie prowadzi negocjacji z innymi państwami - Toruk jest przekonany, że ludzie nie mają mu do zaoferowania nic poza swoimi ciałami, które zasilą jego armię.
Następne lata są równie burzliwe - ma miejsce drugie powstanie Trollkinów, Khador prowokuje kolejne wojny z Ord, Llael i Cygnarem, pojawiają się plotki o tajemniczym Deathjacku, maszynie wyprodukowanej w Cryxie i siejącej spustoszenie we wszystkich Żelaznych Królestwach (do tej pory liczba jego ofiar jest już liczona w setkach, jeśli nie tysiącach, a spotkanie z nim przeżyło zaledwie kilka osób). W roku 482 AR w Cyganarze wybucha wojna domowa pomiędzy wyznawcami Morrow'a a Menoth'a, by po dwóch latach walk doszło do powstania autonomicznego regionu położonego we wschodniej, pustynnej części Cygnaru - Protektoratu Menoth'a. Władze Cygnarskie zakazują Menitom budowy jakichkolwiek steamjacków i zaawansowanych typów uzbrojenia. Sytuację wykorzystuje Khador, potajemnie przemycając na teren Protektoratu broń i rolnicze steamjacki, które na miejscu były przerabiane na warjacki. W roku 583 AR cygnarski król Vinter Raelthorne IV mający reputację tyrana zostaje obalony przez swojego krewniaka Leto Raelthorna. Vinter ucieka na wschód gdzie znajduje schronienie u tajemniczej rasy wojowników zwanej Skorne, z którą wchodzi w układy, by pewnego dnia z ich pomocą odzyskać utracony tron. Jednocześnie były cygnarski warcaster o imieniu Magnus, który pozostał wierny staremu królowi stworzył organizację wspierającą wrogów Cygnaru. W końcu w roku 603 AR armie Skorne przebyły Marchię Bloodstone i zaatakowały Cygnar, inwazja została jednak odparta. Raelthorne IV dalej przebywa ze swoimi nowymi sprzymierzeńcami, wciąż nie porzucając swoich planów, natomiast Magnus dalej działa na szkodę "fałszywego króla".
Obecnie mamy początek roku 604 AR.

Nacje:

Cygnar
Najludniejsze, najlepiej rozwinięte i najbogatsze państwo spośród Żelaznych Królestw, którego stolicą jest Caspia. W teorii potęga Cygnaru powinna skutecznie odstraszać potencjalnych agresorów, w praktyce – jest to kraj mający najwięcej problemów ze wszystkich. Już od początków swego istnienia Cygnar musiał walczyć z ekspansywnym Khadorem, rebeliami Trollkinów, najazdami piratów z Cryx’u (który choć jest w stanie wojny ze wszystkimi znanymi państwami, to największe szkody przynosi właśnie Cygnarowi), a później także z rewoltą wyznawców Menotha i inwazją Skorne’u. Pomimo ogromnej liczby wrogów państwo trzyma się dzielnie, co niewątpliwie jest zasługą nowoczesnych warjacków, zaawansowanej technologii i świetnie wyszkolonych żołnierzy. Nie jest także osamotnione, związane jest sojuszem z innym Żelaznym Królestwem – Llael, a także utrzymuje przyjazne stosunki z Ord i z Rhul. Przez lata cygnarscy dyplomaci próbowali również nawiązać współpracę z elfickim państwem Ios, niestety bezskutecznie.
Znakomita broń palna, urządzenia wykorzystujące elektryczność, zakony magów-rewolwerowców i elitarni Rycerze Burz to znaki rozpoznawcze Cygnaru. Mieszkańców tego królestwa cechuje ponadprzeciętna ambicja, kreatywność i hart ducha. To te cechy sprawiają, że Cygnar jest niezdobytą stolicą nauki i techniki.

Khador
Królestwo położone na mroźnej północy, zamieszkane przez zdeterminowanych, nieustępliwych i konserwatywnych ludzi. Polityka Khadoru już od początku jego istnienia była wyjątkowo agresywna i ekspansywna, co w dużej mierze wynika z małej ilości dostępnych surowców naturalnych (choć samo państwo ma pod kontrolą największą część Immoren). Z powodu małej ilości surowców do budowy warjacków (a w szczególności ich „jednostek sterujących” zwanych cortex’ami) maszyny Khadorczyków są potężnie opancerzone i niesamowicie silne, tak by rzadko dochodziło do ich zniszczenia (choć są przez to raczej powolne).

Llael
Llael jest małym państwem leżącym pomiędzy Khadorem, a Cygnarem. Kraj ten od wielu lat uwikłane jest w wojny ze swoim północnym sąsiadem, co na przestrzeni lat doprowadziło do zawarcia przymierza z Cygnarem.
Głównym źródłem dochodów Llael są ogromne złoża węgla oraz podatki pobierane ze szlaków handlowych przebiegających przez kraj. Tutaj produkowane są też najlepsze znane prochy strzelnicze. Dzięki temu dostępne są środki niezbędne do utrzymania wojsk zdolnych do obrony terenów państwa przed zakusami Khadoru.
Rodowita ludność Llael, a zwłaszcza ta szlachetnie urodzona jest arogancka i przekonana o swojej wyższości nad innymi, a także wygadana i wyczulona na punkcie dobrych manier (można by ją porównać do francuskiej szlachty z okolic 18 wieku). Nieco inni są ludzie niższego urodzenia – łączą w sobie najlepsze cechy narodowe z patriotyzmem, jednak nie wykazując arogancji typowej dla szlachciców.

Ord
Ord jest kolejnym państewkiem leżącym między Khadorem i Cygnarem, jednak ten kraj w przeciwieństwie do Llael jest dość biedny. Z powodu licznych najazdów Khadoru i pirackiego Cryx’u niemal wszyscy jego mieszkańcy ćwiczą się w rzemiośle wojennym. Już wielokrotnie Ord broniło się przed liczniejszym wrogiem dzięki skoncentrowaniu swoich sił w potężnie obwarowanej stolicy i odpieraniu kolejnych ataków aż do momentu gdy agresor uznawał dalszą walkę za bezsensowną.

Rhul
Krasnoludzkie państwo Rhul jest najbardziej demokratyczną społecznością w całym Immoren. Nie istnieje tu urząd królewski – władzę sprawuje rada, w której skład wchodzą przedstawiciele wszystkich trzynastu krasnoludzkich klanów, wybrani do tej roli poprzez powszechne wybory.
Krasnoludy uwielbiają handel i jest on dla nich świętością. Handlują z każdym, czy to z Cygnarem, czy to z Khadorem, jednak bardzo nie lubią gdy ktoś im w tym przeszkadza. Napady Khadorskich żołnierzy na Cygnarskich kupców zmierzających do Rhul nie podobają się krasnoludom, co na przestrzeni lat doprowadziło do ochłodzenia się relacji z Khadorem i sformowania Komisji Searforge, której zadaniem jest ochrona szlaków handlowych.
Siły zbrojne krasnoludów są wyjątkowo dobrze zarządzane i ściśle nadzorowane przez rząd. Armie Rhul są doskonale wytrenowane i zdyscyplinowane, jednak rzadko kiedy mają one okazję walczyć. Wynika to z faktu, że krasnoludy od wieków zachowują neutralność, a i ataki na ich kraj należą do rzadkości. Jednakże krasnoludzcy najemnicy są cenieni w całym Immoren ze względu na swoją bitność i lojalność.
Oprócz krasnoludów w Rhul żyje także część Ogrunów. Wielu z nich jest Bokurami, znakomitymi ochroniarzami, którzy przekładają życie swego klienta ponad swoje. Bokur, którego pracodawca zginie traci honor i jedynym sposobem na jego odzyskanie jest śmierć w bitwie.

Ios
Elficki kraj, o którym wiadomo niewiele. Elfy są ksenofobami i nie utrzymują kontaktów z innymi rasami, gdyż są przeciwne ciągłemu rozwojowi techniki opartej na węglu i parze. Ich uprzedzenie wynika z przekonania, że powoduje ona powolny zanik magii w Caen, oraz agonię elfickiej bogini Scyrah. W Ios działa religijna sekta o nazwie „Zemsta Scyrah”, która nawołuje elfy do zjednoczenia się w celu przeprowadzenia „oczyszczenia” Immoren ze wszelkiej technologii ludzi, oraz szkoli zabójców magów, którzy polują na warcasterów i inżynierów zajmujących się np. budową steamjacków. Oficjalnie Ios odcina się od działalności tej sekty, jednak z drugiej strony nie robi nic by zapobiec wzrostowi jej wpływów…

Cryx
Ponura, wyspiarska kraina rządzona przez najstarszego ze smoków – Toruka i jego nieumarłych oficerów zwanych Lich Lordami. Oficjalnie Cryx jest w stanie wojny ze wszystkimi innymi krajami, nie prowadzi negocjacji, a jego jedynym celem zdaje się być sianie śmierci i grabież. Jednak by mieć dostęp do wszelkich nowinek technicznych i informacji z kontynentów, Toruk utrzymuje również żywych poddanych (ludzi, ogruny i trollkinów) by zajmowali się szpiegostwem i tworzeniem czarnych rynków. Wszystko to ma na celu zwiększanie liczebności armii Cryx’u poprzez napływ kolejnych martwych ciał z kontynentu, oraz rozbudowę floty wojennej, która pewnego dnia pozwoli podbić Immoren. Toruk nie spocznie dopóki każda żywa istota nie znajdzie się pod jego panowaniem, on sam uważa, że tylko jego absolutna władza sprawi, że wreszcie zapanuje pokój.

Protektorat Menoth’a
Teokratyczny kraj zamieszkiwany przez pochodzących z Cygnaru wyznawców Menoth’a. Protektorat powstał w wyniku sprzeciwu Menitów (tak nazywa się jego wyznawców) wobec dominacji kultu Morrow’a na terenie Cygnaru. Po rebelii utworzony został autonomiczny region, do którego przenieśli się wyznawcy Menoth’a, jednak nie wystarczyło to by zaspokoić ambicje rewolucjonistów. Ich celem jest zjednoczenie ludzi pod sztandarem jednej wiary, nawet jeśli trzeba będzie nawracać siłą. Początkowo plany te były nie do spełnienia, Protektorat był w znacznej mierze uzależniony od Cygnaru, zakazano im także budowy maszyn parowych i broni palnej. Sytuację wykorzystał wrogi Cygnarowi Khador, który zawarł ciche przymierze z Menitami, w ramach którego na teren protektoratu przemycone zostało wiele rolniczych steamjacków przerobionych później na machiny wojenne, oraz mnóstwo broni (obecnie wciąż istnieje nić współpracy na linii Khador-Protektorat, która wynika z tego, że większa część Khadorczyków, również jest wyznawcami „starej wiary”). Dzięki temu wsparciu Protektorat zdołał pozbyć się zwierzchnictwa Cygnaru i obecnie jest w pełni samodzielnym państwem, które przygotowuje się do wykonania swojego planu szerzenia kultu Menoth’a.

Informacje z: http://kotor3.pl/forum/viewtopic.php?t=47323