Pierwsza opowieÂśĂŚ Grubego :)

Gruby · 2011-12-28 13:04:34

...CiemnoÂśĂŚ nagle zostaÂła rozproszona ogniem zapalniczki, do ktĂłrego po chwili doÂłÂączyÂł ÂżarzÂący siĂŞ koniec cygara. Po caÂłej sali rozniosÂła siĂŞ woĂą alduryjskiego tytoniu. A ja siedziaÂłem przywiÂązany do krzesÂła, zakrwawiony, zabrudzony i odziany w Âłachmany.
-ZapaliĂŚ ÂświatÂła!- rozlegÂł siĂŞ ochrypÂły gÂłos komisarza Doydle'a.
Gdy jasnoÂśĂŚ ogarnĂŞÂła pokĂłj, mĂłj przeÂłoÂżony zaczÂąÂł zbliÂżaĂŚ siĂŞ do mnie powolnym krokiem. Mimo, Âże szedÂł trzymajÂąc rĂŞce za plecami, doskonale wiedziaÂłem, co trzyma w dÂłoniach. ByÂł to jego ulubiony pistolet boltowy. PochyliÂł siĂŞ nade mnÂą i powoli powiedziaÂł.
-20 czoÂłgĂłw... 6 plutonĂłw piechoty... 15 stanowisk dziaÂł laserowych... wsparcie ogniowe w postaci BazyliszkĂłw... MiesiÂące treningĂłw... i to wszystko poszÂło w pizdu przez ciebie!- wycedziÂł powoli komisarz.
ZmierzyÂłem go pogardliwym wzrokiem, a on nie przejmujÂąc siĂŞ tym kontynuowaÂł.
-PowierzyÂłem ci jeden z waÂżniejszych fragmentĂłw naszego systemu zaopatrzeniowego, a ty to wszystko zje******! Nosz do kur** nĂŞdzy nigdy nie spotkaÂłem tak niekompetentnego kapitana jak ty. Za twĂłj czyn powinniÂśmy ciĂŞ powiesiĂŚ za jaja na oczach caÂłego dowĂłdztwa! O ile ty je w ogĂłle masz!
ChciaÂłem na niego splunÂąĂŚ, rzuciĂŚ siĂŞ i go udusiĂŚ, ale nie mogÂłem...
-Przez ciebie kpiÂą sobie z naszego regimentu w caÂłym Ultima Segmentum! JesteÂś jednÂą, wielkÂą kupÂą Âścierwa!
ZaczÂąÂł sapaĂŚ i kaszleĂŚ, poniewaÂż byÂł astmatykiem. Gdy wreszcie zÂłapaÂł oddech, powiedziaÂł do mnie:
-Jutro staniesz przed sÂądem wojskowym. O 6.00 podjedzie po ciebie 2. Pluton 3. Kompanii i odwiozÂą ciĂŞ do Kwatery GÂłĂłwnej DowĂłdztwa. Tam...-spojrzaÂł na mnie lodowato-...Tam zadecydujÂą o twojej przyszÂłoÂści.
I zdzieliÂł mnie z caÂłej siÂły pistoletem po gÂłowie. StraciÂłem przytomnoÂśĂŚ.

ÂŚniÂł mi siĂŞ dzieĂą, ktĂłry zapoczÂątkowaÂł koniec mojej kariery wojskowej. SÂłoĂące jeszcze nie wzeszÂło do koĂąca nad horyzont, gdy z ÂłĂłÂżek zerwaÂł nas dÂźwiĂŞk dziesiÂątek eksplozji. Jako jeden z pierwszych wybiegÂłem na zewnÂątrz naszych koszar. To co zobaczyÂłem na niebie bardzo mocno mnie przeraziÂło. UjrzaÂłem setki maÂłych rakiet, kierowanych przez maÂłe orki, nazywane chyba grotami, czy jakoÂś tak. Co sekunda w ziemiĂŞ uderzali zielonoskĂłrzy kamikadze. WziÂąÂłem do rĂŞki megafon i zaczÂąÂłem wykrzykiwaĂŚ rozkazy. Na szczĂŞÂście udaÂło mi siĂŞ opanowaĂŚ jako tako sytuacjĂŞ i okoÂło 80% kompanii byÂło gotowe, aby stanÂąĂŚ do walki.
-Wszyscy na stanowiska! Bagnety na karabiny!- krzyczaÂłem dalej- Kapral Reds do mnie!
Po jakiejÂś minucie podbiegÂł do mnie mĂłj znajomy Reds dzierÂżÂący Vox Caster'a i zameldowaÂł:
-Kapral Reds gotowy do sÂłuÂżby!-
-To dobrze. Udaj siĂŞ do wieÂży nadawczej, wzmocnij swĂłj sygnaÂł, i nadaj do dowĂłdztwa, Âże potrzebujemy pomocy! Kiedy otrzymasz wiadomoÂśĂŚ zwrotnÂą wrĂłĂŚ do mnie i poinformuj mnie, kiedy i czy wogĂłle przybĂŞdzie jakieÂś wsparcie! BĂŞdĂŞ w bunkrze 101! No juÂż, ruszaj!-
-Tak kapitanie!-
DuÂża czĂŞÂśĂŚ koszar byÂła w ogniu, wszĂŞdzie leÂżaÂły trupy. ÂŻoÂłnierze byli juÂż w okopach, gotowi na przyjĂŞcie szturmu. UdaÂłem siĂŞ do bunkra 101, gdzie czekali na mnie wszyscy czÂłonkowie dowĂłdztwa mojej kompanii. Nalot orczych rakiet juÂż siĂŞ skoĂączyÂł, ale wciÂąÂż sÂłyszeliÂśmy dudniÂącÂą ziemiĂŞ. W mgle pojawiaÂł siĂŞ powoli ksztaÂłt jakiejÂś biegnÂącej masy ciaÂł. Ziemia zaczĂŞÂła drÂżeĂŚ, a gdzieniegdzie wybuchaÂły pociski z orczych dziaÂł. WydaÂłem rozkaz, aby pluton czoÂłgĂłw rozpoczÂąÂł ostrzaÂł. To samo miaÂły wykonaĂŚ oddziaÂły dziaÂł laserowych. Nagle z mgÂły wynurzyÂła siĂŞ wrzeszczÂąca fala orkĂłw, za ktĂłrÂą szÂły aÂż 3 garganty! Serce podeszÂło mi do gardÂła, gdyÂż nigdy nie przyszÂło mi walczyĂŚ z tak przewaÂżajÂącymi siÂłami. Do bunkra wbiegÂł Reds, ktĂłry przekazaÂł mi smutnÂą wiadomoÂśĂŚ.
-Kapitanie, wszystkie oddziaÂły sÂą zajĂŞte, ale otrzymamy wsparcie ogniowe kilku baterii typu Bazyliszek.-
-Cholera!- SchowaÂłem rĂŞce w twarz. Po dÂługim zastanowieniu powiedziaÂłem- No nic, musimy siĂŞ broniĂŚ. Reds!
-Tak, kapitanie!-
-PrzekaÂż wszystkim plutonom, aby zaczĂŞÂły strzelaĂŚ z karabinĂłw!-
-Tak jest!-
-ChorÂąÂży Turtlingstone, przejmiesz dowĂłdztwo, puki mnie nie bĂŞdzie!-
-Tak, kapitanie! Ale co zamierzasz zrobiĂŚ?!-
-Mam zamiar dokonaĂŚ najbardziej szalonego manewru w moim Âżyciu!-
WybiegÂłem z bunkra. Co siÂł w nogach popĂŞdziÂłem do jednego z leman russĂłw i kazaÂł wyprowadziĂŚ ten czoÂłg razem z dwoma innymi na tyÂły koszar, gdzie miaÂłem objÂąĂŚ komendĂŞ w jednym z nich. Gdy wreszcie zasiadÂłem w czoÂłgu rozkazaÂłem wyjechaĂŚ z obozu i wjechaĂŚ w pobliskÂą mgÂłĂŞ. KierujÂąc siĂŞ odgÂłosami bitwy obkrÂąÂżyÂłem orczÂą armiĂŞ i znalazÂłem siĂŞ wraz z oddziaÂłem leman russĂłw na tyÂłach wroga. Z ÂłatwoÂściÂą moÂżna byÂło dostrzec gÂłowy gargantĂłw.
-ÂŻoÂłnierze! Celujcie w gÂłowy tych machin!
Nim orkowie zrozumieli co siĂŞ dzieje, pierwsza z ich trzech machin zostaÂła zestrzelona. Jednak zielonoskĂłrzy nie przejĂŞli siĂŞ tym zbytnio, sÂądzÂąc, iÂż ostrzaÂł dochodzi z obozu i uparcie nacierali dalej. MgÂła opadÂła. Jeden z gargantĂłw dostrzegÂł nas i zaczÂąÂł do nas strzelaĂŚ. 2 czoÂłgi wybuchÂły, mĂłj straciÂł napĂŞd i kierowcĂłw. PrzeÂżyÂłem ja i strzelec w wieÂżyczce. Mocno krwawiÂłem. Na [nie]szczĂŞÂście gargant przestaÂł siĂŞ nami interesowaĂŚ i ruszyÂł na koszary.
-Kapitanie! Kapitanie, Âżyjesz?!-
-Tak szeregowy, ÂżyjĂŞ, ale juÂż nie dÂługo.-
-OdniosĂŞ ciĂŞ do obozu 1. Kompanii!-
-A co z NASZYM obozem?!-
Na to juÂż nie otrzymaÂłem odpowiedzi...

Podoba siĂŞ wam? Bo nie wiem czy kontynuowaĂŚ? Notka do graczy IG: nie znam siĂŞ na gwardii imperialnej za dobrze, wiĂŞc wybaczcie, jak bĂŞdÂą bÂłĂŞdy w nazwach, lub bĂŞdzie trochĂŞ nie klimatycznie.

Ostatnio edytowany przez Gruby (2011-12-28 13:09:55)

kapadocja · 2011-12-29 19:50:01

Twoje opowiadanie przypadÂło mi do gustu, jest dynamiczne i trzyma czterdziestkowy klimat. ZnalazÂło siĂŞ kilka rzeczy, do ktĂłrych siĂŞ przyczepiÂłam, ale to poniÂżej. Popracuj nad ortografiÂą, interpunkcjÂą i zapisem dialogĂłw. ZagadkÂą dla mnie jest, po kiego grzyba Ci ten drugi myÂślnik, gdy nie dodajesz Âżadnego wtrÂącenia odnoÂśnie otoczenia czy mĂłwiÂącego. No i pamiĂŞtaj o spacjach przed i po myÂślnikach.

Kontynuuj.

Gruby napisaĹ:
...CiemnoÂśĂŚ nagle zostaÂła rozproszona ogniem zapalniczki, do ktĂłrego po chwili doÂłÂączyÂł ÂżarzÂący siĂŞ koniec cygara. Po caÂłej sali rozniosÂła siĂŞ woĂą alduryjskiego tytoniu. A ja siedziaÂłem przywiÂązany do krzesÂła, zakrwawiony, zabrudzony [brudny, imo, brzmiaÂłoby lepiej] i odziany w Âłachmany.
-ZapaliĂŚ ÂświatÂła!- rozlegÂł siĂŞ ochrypÂły gÂłos komisarza Doydle'a.
Gdy jasnoÂśĂŚ ogarnĂŞÂła pokĂłj, mĂłj przeÂłoÂżony zaczÂąÂł zbliÂżaĂŚ siĂŞ do mnie powolnym krokiem. Mimo, Âże szedÂł trzymajÂąc rĂŞce za plecami, doskonale wiedziaÂłem, co trzyma w dÂłoniach. ByÂł to jego ulubiony pistolet boltowy. PochyliÂł siĂŞ nade mnÂą i powoli powiedziaÂł.
-20 czoÂłgĂłw... 6 plutonĂłw piechoty... 15 stanowisk dziaÂł laserowych... wsparcie ogniowe w postaci BazyliszkĂłw... MiesiÂące treningĂłw... i to wszystko poszÂło w pizdu przez ciebie!- wycedziÂł powoli komisarz. [umarÂłam, gdy to przeczytaÂłam XD]
ZmierzyÂłem go pogardliwym wzrokiem, a on[,] nie przejmujÂąc siĂŞ tym[,] kontynuowaÂł. [moim zdaniem zamiast kropki dwukropek]
-PowierzyÂłem ci jeden z waÂżniejszych fragmentĂłw naszego systemu zaopatrzeniowego, a ty to wszystko zje******! Nosz do kur** nĂŞdzy[,] nigdy nie spotkaÂłem tak niekompetentnego kapitana jak ty. Za twĂłj czyn [za to, co zrobiÂłeÂś, imho] powinniÂśmy ciĂŞ powiesiĂŚ za jaja na oczach caÂłego dowĂłdztwa! O ile ty je w ogĂłle masz!
ChciaÂłem na niego splunÂąĂŚ, rzuciĂŚ siĂŞ i go udusiĂŚ, ale nie mogÂłem...
-Przez ciebie kpiÂą sobie z naszego regimentu w caÂłym Ultima Segmentum! JesteÂś jednÂą, [zbĂŞdny przecinek] wielkÂą kupÂą Âścierwa!
ZaczÂąÂł sapaĂŚ i kaszleĂŚ, poniewaÂż byÂł astmatykiem. Gdy wreszcie zÂłapaÂł oddech, powiedziaÂł do mnie:
-Jutro staniesz przed sÂądem wojskowym. O 6.00 podjedzie po ciebie 2. [w tekstach literackich liczebniki zapisujemy sÂłownie] Pluton 3. Kompanii i odwiozÂą ciĂŞ do Kwatery GÂłĂłwnej DowĂłdztwa. Tam...- [spacja]spojrzaÂł na mnie lodowato [tu teÂż]-...Tam zadecydujÂą o twojej przyszÂłoÂści.
I zdzieliÂł mnie z caÂłej siÂły pistoletem po gÂłowie. StraciÂłem przytomnoÂśĂŚ. [zbyt oczywiste. WidaĂŚ, Âże staĂŚ CiĂŞ na wiĂŞcej]

ÂŚniÂł mi siĂŞ dzieĂą, ktĂłry zapoczÂątkowaÂł koniec mojej kariery wojskowej. SÂłoĂące jeszcze nie wzeszÂło do koĂąca nad horyzont, gdy z ÂłĂłÂżek zerwaÂł nas dÂźwiĂŞk dziesiÂątek eksplozji. Jako jeden z pierwszych wybiegÂłem na zewnÂątrz naszych koszar. To[,] co zobaczyÂłem na niebie bardzo mocno mnie przeraziÂło. UjrzaÂłem setki maÂłych rakiet, kierowanych przez maÂłe orki, nazywane chyba grotami, czy jakoÂś tak. Co sekunda w ziemiĂŞ uderzali zielonoskĂłrzy kamikadze. WziÂąÂłem do rĂŞki megafon i zaczÂąÂłem wykrzykiwaĂŚ rozkazy. Na szczĂŞÂście udaÂło mi siĂŞ opanowaĂŚ jako tako sytuacjĂŞ i okoÂło 80% [sÂłownie!] kompanii byÂło gotowe, aby stanÂąĂŚ do walki.
-Wszyscy na stanowiska! Bagnety na karabiny!- krzyczaÂłem dalej[.]- Kapral Reds do mnie!
Po jakiejÂś minucie podbiegÂł do mnie mĂłj znajomy Reds[,] dzierÂżÂący Vox Caster'a i zameldowaÂł:
-Kapral Reds gotowy do sÂłuÂżby!- [a po co tu ten myÂślnik? o.O]
-To dobrze. Udaj siĂŞ do wieÂży nadawczej, wzmocnij swĂłj sygnaÂł, i nadaj do dowĂłdztwa, Âże potrzebujemy pomocy! Kiedy otrzymasz wiadomoÂśĂŚ zwrotnÂą wrĂłĂŚ do mnie i poinformuj mnie [powtĂłrzenie], kiedy[,] i czy wogĂłle [w ogĂłle] przybĂŞdzie jakieÂś wsparcie! BĂŞdĂŞ w bunkrze 101 [juÂż pewnie wiesz... sÂłownie]! No juÂż, ruszaj!-
-Tak kapitanie!-
DuÂża czĂŞÂśĂŚ koszar byÂła w ogniu, wszĂŞdzie leÂżaÂły trupy. ÂŻoÂłnierze byli juÂż w okopach, gotowi na przyjĂŞcie szturmu. UdaÂłem siĂŞ do bunkra 101 [sto pierwszego], gdzie czekali na mnie wszyscy czÂłonkowie dowĂłdztwa mojej kompanii. Nalot orczych rakiet juÂż siĂŞ skoĂączyÂł, ale wciÂąÂż sÂłyszeliÂśmy dudniÂącÂą ziemiĂŞ. W [We] mgle pojawiaÂł siĂŞ powoli ksztaÂłt jakiejÂś biegnÂącej masy ciaÂł. Ziemia zaczĂŞÂła drÂżeĂŚ, a gdzieniegdzie wybuchaÂły pociski z orczych[powtĂłrzenie] dziaÂł. WydaÂłem rozkaz, aby pluton czoÂłgĂłw rozpoczÂąÂł ostrzaÂł. To samo miaÂły wykonaĂŚ oddziaÂły dziaÂł laserowych. Nagle z mgÂły wynurzyÂła siĂŞ wrzeszczÂąca fala orkĂłw, za ktĂłrÂą szÂły aÂż 3 [trzy] garganty! Serce podeszÂło mi do gardÂła, gdyÂż nigdy nie przyszÂło mi walczyĂŚ z tak przewaÂżajÂącymi siÂłami. Do bunkra wbiegÂł Reds, ktĂłry przekazaÂł mi smutnÂą wiadomoÂśĂŚ.
-Kapitanie, wszystkie oddziaÂły sÂą zajĂŞte, ale otrzymamy wsparcie ogniowe kilku baterii typu Bazyliszek.-
-Cholera!- SchowaÂłem rĂŞce w twarz. Po dÂługim zastanowieniu powiedziaÂłem- No nic, musimy siĂŞ broniĂŚ. Reds!
-Tak, kapitanie![?]-
-PrzekaÂż wszystkim plutonom, aby zaczĂŞÂły strzelaĂŚ z karabinĂłw!-
-Tak jest!-
-ChorÂąÂży Turtlingstone, przejmiesz dowĂłdztwo, puki [pĂłki] mnie nie bĂŞdzie!-
-Tak, kapitanie! Ale co zamierzasz zrobiĂŚ?!-
-Mam zamiar dokonaĂŚ najbardziej szalonego manewru w moim Âżyciu!-
WybiegÂłem z bunkra. Co siÂł w nogach popĂŞdziÂłem do jednego z leman russĂłw i kazaÂł[b]em wyprowadziĂŚ ten czoÂłg razem z dwoma innymi na tyÂły koszar, gdzie miaÂłem objÂąĂŚ komendĂŞ w jednym z nich [Âłomatkoboskoczestochowsko, przeredaguj to zdanie, bo jest bardzo trudne w odbiorze.][/b]. Gdy wreszcie zasiadÂłem w czoÂłgu rozkazaÂłem wyjechaĂŚ z obozu i wjechaĂŚ w pobliskÂą mgÂłĂŞ. KierujÂąc siĂŞ odgÂłosami bitwy obkrÂąÂżyÂłem [okrÂąÂżyÂłem] orczÂą armiĂŞ i znalazÂłem siĂŞ wraz z oddziaÂłem leman russĂłw na tyÂłach wroga. Z ÂłatwoÂściÂą moÂżna byÂło dostrzec gÂłowy gargantĂłw.
-ÂŻoÂłnierze! Celujcie w gÂłowy tych machin!
Nim orkowie zrozumieli co siĂŞ dzieje, pierwsza z ich trzech machin zostaÂła zestrzelona. Jednak zielonoskĂłrzy nie przejĂŞli siĂŞ tym zbytnio, sÂądzÂąc, iÂż ostrzaÂł dochodzi z obozu i uparcie nacierali dalej. MgÂła opadÂła. Jeden z gargantĂłw dostrzegÂł nas i zaczÂąÂł do nas[powtĂłrzenie] strzelaĂŚ. 2 [dwa]czoÂłgi wybuchÂły, mĂłj straciÂł napĂŞd i kierowcĂłw. PrzeÂżyÂłem ja i strzelec w wieÂżyczce. Mocno krwawiÂłem [rozwiĂą to; rykoszet przebiÂł moje lewe ramiĂŞ, fragment odpryskujÂącej stali wbiÂł mi siĂŞ w udo, cokolwiek.]. Na [nie]szczĂŞÂście gargant przestaÂł siĂŞ nami interesowaĂŚ i ruszyÂł na koszary.
-Kapitanie! Kapitanie, Âżyjesz?!- [nie, umarÂłem, ty teÂż, obaj jesteÂśmy w piekle ]
-Tak szeregowy, ÂżyjĂŞ, ale juÂż nie dÂługo.-
-OdniosĂŞ ciĂŞ do obozu 1. Kompanii!-
-A co z NASZYM obozem?!-
Na to juÂż nie otrzymaÂłem odpowiedzi...

[W ostatnim dialogu brakuje mi opisu z kim kapitan rozmawia, co dzieje siĂŞ w okĂłÂł. Samo stwierdzenie :odniosĂŞ ciĂŞ" brzmi nieco dziwnie, co najmniej, Przeredaguj to]

Podoba siĂŞ wam? Bo nie wiem czy kontynuowaĂŚ? Notka do graczy IG: nie znam siĂŞ na gwardii imperialnej za dobrze, wiĂŞc wybaczcie, jak bĂŞdÂą bÂłĂŞdy w nazwach, lub bĂŞdzie trochĂŞ nie klimatycznie.

Ostatnio edytowany przez kapadocja (2011-12-29 20:01:41)

Andrew · 2011-12-29 20:34:21

Oj tam oj tam Czepiasz siĂŞ szczegĂłÂłĂłw

Pisz dalej i siĂŞ nie poddawaj. Moim zdaniem jesteÂś na dobrej drodze.

Gruby · 2011-12-29 20:39:22

Z tym myÂślinikiem, to nie wiem czemu, od dawna tak piszĂŞ i nikt siĂŞ nie czepiaÂł ;p A co do z tym w pizdu, to przecieÂż stary tekst siary z killera 2 A caÂła moja "praca" ogĂłlnie pisana byÂła na szybko, bo nie mam czasu, tu olimpiada z polskiego, tu malowanie, tam rugby no i zbytnio nie mam jak, a opowiadanie to jedna z rzeczy, ktĂłrÂą musiaÂłem siĂŞ nauczyĂŚ [nigdy nie lubiÂłem opowiadaĂą]. Ortografia: pĂłki- jedno z bardziej przeze mnie sÂłĂłw, bo zawsze w nim robiĂŞ bÂłÂąd! Zdanie -Tak, kapitanie![?]<---- to miaÂło ÂświadczyĂŚ o "sÂłuÂżalczym" i pytajÂącym tonie tej wypowiedzi. Gdybym miaÂł wiĂŞcej czasu, to bym napisaÂł ogĂłlnie tÂło tej opowieÂści, bo nie wszystko moÂżna dobrze wprowadziĂŚ nie pozbawiajÂąc caÂłej wypowiedzi dynamiki. Reds jest starym przyjacielem gÂłĂłwnego bohatera [Kapitana Burtona], ktĂłry sÂłuÂży pod nim prawie od poczÂątku. Sam kapitan ma bardzo burzliwÂą historiĂŞ, ktĂłrÂą opowiem w rozwiniĂŞciu
StraciÂłem przytomnoÂśĂŚ. [zbyt oczywiste. WidaĂŚ, Âże staĂŚ CiĂŞ na wiĂŞcej] To co miaÂłem napisaĂŚ, Âże gÂłowa mu eksplodowaÂła, mĂłzg poleciaÂł na ÂścianĂŞ, a jego uÂśpiono jakÂąÂś silnÂą truciznÂą? Ja lubie pewien realizm w wypowiedzi. Burton nie byÂł barczysty, co z drugiej strony mogÂłem zaznaczyĂŚ we wprowadzeniu postaci, wiĂŞc cios wymierzony bolterem [no dobra pistoletem ] przez doÂśĂŚ krĂŞpego komisarza raczej by go ogÂłuszyÂł, lub conajmniej doprowadziÂł do stanu, po ktĂłrym nastÂąpiÂłby "gÂłeboki sen". CzoÂłgista, ktĂłry "odniĂłsÂł" rannego Burtona z pola bitwy byÂł raczej postaciÂą epizodycznÂą, u uznaÂłem, Âże nie warto mu dawaĂŚ imienia

A wiĂŞc, [wiem, Âże nie zaczyna siĂŞ zdania od "a wiĂŞc", ale to nadaje zdaniu pewnej wzniosÂłoÂści] wracam do pracy ze zdwojonÂą siÂłÂą i chĂŞciÂą. I dziĂŞkujĂŞ wszystkim za chĂŞĂŚ przeczytania tych wypocin i zmuszenia swych miĂŞÂśni paliczkowych do napisania komentarzy

Ostatnio edytowany przez Gruby (2011-12-29 20:42:39)

OgĹoszenie

#1 2011-12-28 13:04:34